In de 18e eeuw kreeg Newport bekendheid in de scheepvaart en handelshandel. Het Joodse volk van Newport had recht op volledige bescherming en het recht om zaken te doen in Rhode Island door het werk van Mordechai Campanal en Moses Pacheco, de twee die het land voor de synagoge kochten, samen met Abraham Burgos en Simon en Rachel Mendes. De gemeente Jeshuat Israel (Redding van Israël) groeide en had in 1758 een synagoge nodig.
In 1759 begon de bouw van de « Jodensynagoge ». De gemeente huurde Peter Harrison, een inwoner van Newport, in om het gebouw te ontwerpen. Harrison was zowel koopman als zeekapitein, maar was gefascineerd door architectuur en bestudeerde veel boeken over dit onderwerp, en had al eerder andere constructies ontworpen. Hoewel Harrison geen achtergrond had in de behoeften of vereisten van een dergelijke faciliteit, gebruikte hij wat hij wist van de Palladiaanse architectuur voor de buitenkant en werd hij waarschijnlijk bijgestaan voor het interieur door Isaac Touro, de eerste religieuze leider van de congregatie, die naar synagogen was gereisd. gedurende Europa. Nadat de zonen van Isaac Touro, Abraham en Judah, legaten aan de synagoge hadden gedaan, werd deze de Touro-synagoge genoemd.
Tijdens de Revolutionaire Oorlog bleef Isaac Touro achter om voor het gebouw te zorgen, dat een van de weinige was die door de Britse strijdkrachten overeind was gebleven en werd gebruikt als ziekenhuis en openbare aula. In augustus 1790, slechts enkele maanden nadat Rhode Island de grondwet had geratificeerd en Rhode Island zich bij de Verenigde Staten had aangesloten, bezocht president George Washington Newport voor een optreden om steun te krijgen voor de nieuwe Bill of Rights. Moses Mendes Seixas, toenmalig voorzitter van de gemeente Yeshuat Israel, stuurde een welkomstbrief naar de « Hoofdrechter », waaraan de President reageerde op zijn beurt met een bevestiging van religieuze vrijheid: “De burgers van de Verenigde Staten van Amerika hebben het recht zichzelf toe te juichen omdat ze de mensheid voorbeelden hebben gegeven van een uitgebreid en liberaal beleid – een beleid dat navolging verdient. Allen bezitten dezelfde vrijheid van geweten en immuniteiten van burgerschap.
« Er wordt nu niet meer over tolerantie gesproken alsof het de toegeeflijkheid is van de ene klasse mensen dat een andere de uitoefening van hun inherente natuurlijke rechten genoot, want, gelukkig, de regering van de Verenigde Staten, die onverdraagzaamheid geen sanctie geeft , aan vervolging geen hulp, vereist alleen dat zij die onder haar bescherming leven zich als goede burgers gedragen door haar bij alle gelegenheden hun daadwerkelijke steun te verlenen.”
