Tijdens de ontwikkeling van de Russische invasie van Oekraïne veranderen de gemeenschappen binnen en buiten het land. Ze proberen deze crisis door eenheid te overleven. Maar voor de oorlog waren er al wonden in de Oekraïense samenleving. De geïnterviewde voor dit artikel geeft er de voorkeur aan om anoniem te blijven.
De oorlog duurt veel langer dan verwacht; lang genoeg om de impact ervan op de Oekraïense en Russische samenlevingen te laten zien. Als gevolg hiervan veranderde de wereld ingrijpend voor de mensen in Oekraïne en Rusland in een paar weken tijd. Oekraïners worden nu geconfronteerd met een door de oorlog beschadigd thuisland. Ze worden geconfronteerd met een vluchtelingencrisis. En tegelijkertijd bevestigt het land zijn bestaan tegen de indringers. Tegelijkertijd worden de Russen nu geconfronteerd met een land in een wanhopige financiële situatie. Rusland is nu een internationale paria.
“Het haatgevoel jegens Russen wordt met elke dag van de oorlog sterker en sterker. Dit is zo, vooral na Bucha, Mariupol en de laatste tijd Kramatorsk.”, zegt een Oekraïense immigrant die in Portugal woont.
Hij legt uit dat « in het begin het gevoel heerste dat het niet de schuld van het Russische volk was, dat zij ook het slachtoffer waren van het regime van Poetin », zei mijn bron. « Maar naarmate de tijd verstreek, en zoals we in de opiniepeilingen blijven zien over de oorlog, het gebrek aan protest en de volledige minachting voor alle misdaden die Rusland begaat … » Oekraïners zijn nu gewoon « boos » en « verdrietig » , en Russen gebruiken steeds vaker ‘raciale beledigingen jegens Oekraïners’.
Er klinkt een toon van frustratie, zoals de Oekraïense burger zegt, dat er “Russen zijn die Z-symbolen op hun auto’s plakken en de politie bellen wegens “verraad” omdat hun buurman een Oekraïense vlag op het raam hangt, in plaats van de schuld te geven aan de regering en Poetin voor het starten van de oorlog”.
Dit voortdurende en elke dag hetere debat over de scheiding tussen pro-Rusland en pro-Oekraïne herinnert hem eraan dat “na de annexatie van de Krim er veel mensen waren die de oorlog anders interpreteerden. De mensen die in 2014 hun nieuws uit Russische bronnen haalden, steunen Oekraïne duidelijk niet en geloven de Russische propaganda niet. Het is een minderheid, maar die mensen bestaan nog steeds.”
Hij zegt dat die mensen willen dat Oekraïne zich overgeeft en een Russische overwinning, omdat hen door de propaganda een « economisch wonder » wordt beloofd.
De spanning tussen pro-Oekraïense Oekraïners en pro-Russische Oekraïners neemt naar verluidt toe. “Als het binnen families is, dan zijn er ruzies en extreem verhitte debatten. Maar buiten deze kring moeten de pro-Russische Oekraïners hun mening verbergen.”
Over de pro-Oekraïense Oekraïense gemeenschap vermeldt hij dat Oekraïense emigranten: « het gevoel hebben dat ze niets kunnen doen ». Dat ze vooral proberen te helpen via vrijwilligerscentra die eerste levensbehoeften naar Oekraïne verschepen. En hij vergeet degenen die in Oekraïne gaan vechten of geld naar het leger sturen niet. Toch zijn er velen die ‘niets doen’ omdat ‘ze geen tijd of geld hebben’.
In antwoord op de vraag: « Gelooft u dat een Oekraïense overwinning mogelijk is? » Hij zei dat mensen nu meer gemotiveerd zijn om te vechten dan ooit, aangezien de eerste schok voorbij is, en daarom gelooft hij dat een « Oekraïense overwinning zeer goed mogelijk is ».
“Mensen in Kherson protesteren, ondanks de bezetting door Rusland en de repressie door soldaten, nog elke zondag.”
Hij stelt dat er een « groeiend gevoel van nationale trots en gezond patriottisme » en een « renaissance van de Oekraïense cultuur, taal en kunst » is. « Veel Youtubers spreken nu Oekraïens in plaats van Russisch », en « Zelfs ik schakelde mijn telefoontaal over naar Oekraïens. »
Voor nu vreest hij alleen de mogelijkheid dat « ondanks de onvrede van de bevolking, Rusland algemene mobilisatie zou kunnen bevelen en Oekraïne gewoon zou overspoelen met soldaten ». Hierdoor zou het conflict waarschijnlijk groter worden. Dat is misschien wel heel onwaarschijnlijk, zegt hij. “Omdat één ding is om te zeggen dat je de oorlog steunt, omdat Soloviev [a popular Russian TV host] zegt dat op tv, en het is iets anders om zelf te moeten gaan of je zoon en man naar de oorlog te sturen. zei mijn bron.
Met betrekking tot de behandeling van Oekraïense emigranten die sinds de oorlog worden ontvangen, wijst hij erop dat « de mensen best aardig zijn ». “Ze vragen me naar mijn familie en mijn algehele welzijn. Ik voel me een stuk beter als ik door de stad loop en overal in de gebouwen Oekraïense vlaggen zie.”
Hij stelt ook dat de oorlog in Portugal de Oekraïense gemeenschap heeft verenigd. “Mensen in Facebook-groepen hebben de vluchtelingen en elkaar geholpen.” Ze hebben nu het gevoel dat ze « niet alleen zijn en dat de wereld aan onze kant staat ».
Oorspronkelijk gepubliceerd in The European Times.
