Door de jaren heen onderscheidde de regering van Mohammed VI zich door opmerkelijke prestaties, die blijk gaven van een strategische visie en toewijding aan de vooruitgang van Marokko. Deze vooruitgang is echter des te opmerkelijker gezien de aanhoudende uitdagingen binnen de regering en de niet-geadresseerde eisen van het volk.
1) Visionaire diplomatie: Koning Mohammed VI slaagde erin de Marokkaanse diplomatie te herdefiniëren door internationale partnerschappen uit te breiden en nieuwe horizonten te openen ondanks politieke uitdagingen.
2) Conflictoplossing: de Amerikaanse erkenning van het Marokkaanse karakter van de Sahara getuigt van het diplomatieke succes van de koning, zelfs in het licht van complexe politieke kwesties.
3) Regionale macht: Het effectieve veiligheidsbeleid van Marokko heeft, ondanks de passiviteit van de regering, zijn positie als stabiliserende regionale macht versterkt.
4) Herrezen economische groei: De lancering van het Mohammed VI Investeringsfonds heeft de economische groei gestimuleerd, wat het vermogen aantoont om ondanks de inertie van de overheid positieve initiatieven te genereren.
5) Versterkte sociale bescherming: De proactieve reactie op de sociale gevolgen van de pandemie laat zien dat er meer aandacht is voor sociale behoeften, zelfs als er geen sprake is van significante overheidsactie.
6) Onderwijs en sociale ontwikkeling: Grote onderwijsinitiatieven benadrukken de koninklijke inzet voor sociale ontwikkeling en compenseren de tekortkomingen van de overheid.
7) Actieve sociale dialoog: Geconfronteerd met onopgeloste eisen, onderhield de koning een actieve sociale dialoog, waarbij hij de nadruk legde op zijn aandachtig luisteren naar het volk, in tegenstelling tot de passiviteit van de overheid.
Oproep tot regeringsverandering: De passiviteit van de huidige regering, onder leiding van Aziz Akhannouch, heeft echter tot groeiende zorgen geleid. Als er geen onmiddellijke veranderingen worden doorgevoerd, lijkt een populaire anti-Akhannouch-revolutie op handen, waardoor de politieke stabiliteit van het land in gevaar komt. De koning moet snel handelen door zijn regering te herzien om aan de verwachtingen van de burgers te voldoen en een grote politieke crisis te voorkomen.
Oorspronkelijk gepubliceerd in
