Marokko wordt vandaag de dag geconfronteerd met verschillende uitdagingen, waaronder:
1. Werkloosheid en gebrek aan werkgelegenheid: Een stijging van de werkloosheid, vooral onder jongeren, en het aanhouden van een tekort aan werkgelegenheid zorgen voor economische en sociale uitdagingen.
2. Sociaal-economische ongelijkheid: de ongelijkheid blijft bestaan, waardoor er ongelijkheid ontstaat tussen verschillende segmenten van de bevolking en er zorgen ontstaan over de verdeling van de welvaart.
3. Armoede en economische tegenspoed: De toenemende economische tegenspoed en hoge armoedecijfers vormen een uitdaging voor de sociaal-economische stabiliteit van het land.
4. Inflatoire druk: Een inflatie met dubbele cijfers oefent druk uit op de kosten van levensonderhoud, vooral op het gebied van basisvoedingsmiddelen, wat zorgen baart onder de bevolking.
5. Bestuur en technocratie: een groeiende perceptie van een technocratische en niet-duurzame regering, waardoor zorgen ontstaan over het vermogen van de regering om in de behoeften van de bevolking te voorzien.
6. Sociale breuk: een groeiende kloof tussen een bevolking die op zoek is naar een beter leven en een regering die wordt gezien als losgekoppeld van de dagelijkse beslommeringen.
7. Politieke onzekerheden: Politieke onzekerheden kunnen ook een uitdaging vormen, met soms onvervulde verwachtingen van de kant van de bevolking.
8. Bedrijfsklimaat: Economische hervormingen om het ondernemingsklimaat te verbeteren en investeringen aan te moedigen zijn noodzakelijk om de economische groei te stimuleren.
9. Onderwijs en vaardigheden: Het verbeteren van het onderwijssysteem en het afstemmen van vaardigheden op de behoeften van de arbeidsmarkt zijn essentieel om duurzame ontwikkeling te bevorderen.
10. Veiligheid en regionale stabiliteit: Veiligheidsproblemen en regionale dynamiek kunnen ook de stabiliteit van Marokko beïnvloeden.
Het oplossen van deze uitdagingen vereist een holistische en gecoördineerde aanpak, waarbij economische, sociale en politieke hervormingen worden gecombineerd om inclusieve en duurzame ontwikkeling te bevorderen.
Begin 2023 wordt Marokko geconfronteerd met een stijging van de werkloosheid, vooral onder jongeren. Volgens gegevens van de Hoge Commissie voor Planning is het aantal werklozen met 83.000 gestegen, van 1.446.000 naar 1.549.000, een stijging van 6%. Deze stijging wordt verklaard door een toename van 67.000 werklozen in stedelijke gebieden en 16.000 op het platteland.
Het totale werkloosheidspercentage steeg met 0,8 procentpunt, van 12,1% naar 12,9%, met duidelijke verschillen tussen stedelijke (17,1%) en landelijke (5,7%) gebieden. Deze trend is ook zichtbaar per geslacht, met een stijging van het werkloosheidspercentage onder mannen (van 10,5% naar 11,5%) en vrouwen (van 17,3% naar 18,1%).
Marokkaanse jongeren worden sterk getroffen, met een stijging van 1,9 procentpunt in de leeftijdsgroep van 15 tot 24 jaar, van 33,4% naar 35,3%. Ook de mensen van 25 tot en met 34 jaar kenden een stijging van 1,7 procentpunt, van 19,2% naar 20,9%.
De bouw- en openbare werkensector creëerde 28.000 banen, terwijl de landbouw-, bosbouw- en visserijsector een daling van 247.000 banen noteerde. De dienstensector verloor ook 56.000 banen, en de industrie verloor 10.000 banen.
Over het algemeen kende Marokko tussen de eerste helft van 2022 en dezelfde periode van 2023 een nettoverlies van 280.000 banen, voornamelijk als gevolg van het verlies van 267.000 onbetaalde banen en 13.000 betaalde banen.
Het gebrek aan werkgelegenheid blijft een punt van zorg: 513.000 mensen hebben een tekort aan werk in verhouding tot het aantal werkuren, wat neerkomt op 4,9%. Bovendien hebben 562.000 mensen een tekort aan werk als gevolg van onvoldoende inkomen of onverenigbaarheid met hun kwalificaties, wat neerkomt op 5,4%. In totaal bereikt de actieve bevolking in een situatie van gebrek aan werkgelegenheid 2.075.000 mensen, waarbij het werkloosheidspercentage stijgt van 9,2% naar 10,3%.
De economische situatie in Marokko brengt uitdagingen met zich mee in termen van armoede en aanhoudende ongelijkheid. De bevolking wordt geconfronteerd met toenemende problemen, terwijl de economische ongelijkheid de sociale ongelijkheid benadrukt en zorgen baart over de verdeling van de welvaart in het land.
Er ontstaat elke dag een diepe verdeeldheid tussen een bevolking die streeft naar een beter leven, zoals beloofd bij de laatste verkiezingen, en een regering die als technocratisch en moeilijk te verdragen wordt ervaren.
De grootste zorg op dit moment zijn de hoge prijzen van basisvoedingsmiddelen, een zorg die dreigt te blijven voortduren tenzij er concrete actie wordt ondernomen, en helaas lijkt er feitelijk weinig te worden gedaan.
Geconfronteerd met deze bezorgdheid presenteert de regering een ministeriële kakofonie, met tegenstrijdige verklaringen. Sommige ministers verzekeren dat er maatregelen worden genomen om te controleren en te bestraffen, terwijl een ander aanklacht aanmoedigt en ook toegeeft dat overheidsmaatregelen niet het gewenste effect hebben gehad.
Dit onvermogen van de overheid tegenover de stijgende voedselprijzen doet zorgen rijzen over de verdeling van de welvaart en het vermogen van de overheid om in de behoeften van de bevolking te voorzien.
Tegelijkertijd is het fortuin van de Marokkaanse premier ‘Aziz Akhannouch & Family’, volgens Forbes op de veertiende plaats geëxplodeerd. Deze stijging van 200 miljoen dollar ten opzichte van het voorgaande jaar, die stijgt van 1,5 miljard dollar in 2023 naar 1,7 miljard dollar in januari 2024, roept vragen op over de economische ongelijkheid en de welvaartsverdeling in het land.
L. Hammouch
Oorspronkelijk gepubliceerd in
