Afranselingen, zweepslagen, eenzame opsluiting, voedselgebrek, seksueel misbruik – allemaal met verwondingen en vaak de dood tot gevolg. Een kerker uit de 13e eeuw? Gevangenen veroordeeld tot eindeloze martelingen? Godslasteraars veroordeeld door de Inquisitie?
Nee. Schoolkinderen in Amerika in Door de katholieke overheid gefinancierde kostscholen van 1819 tot in de jaren zestig – ruim in de levende herinnering van velen die het hebben doorstaan. De kinderen waren indianen en bij de laatste telling – die zeker zal stijgen – kwamen er meer dan 500 om, met begraafplaatsen ontdekt op 53 scholen.
Ongelooflijk, de eerste gedetailleerd rapport op de scholen verscheen pas in mei 2022, meer dan twee eeuwen nadat wat het « Federal Indian Boarding School Initiative » werd genoemd, begon. Het rapport, in opdracht van minister van Binnenlandse Zaken Deb Haaland – de eerste Indiaan om als kabinetssecretaris te dienen – vertelt een verhaal over misbruik en trauma van degenen die te jong zijn om voor zichzelf op te komen; met geweld uit hun huizen gerukt, hun haar geknipt, hun taal verboden – en dat alles, niet om te onderwijzen, maar om te ‘beschaven’.
« Dit is de zonde van racisme, en het was 150 jaar geleden net zo’n zonde als nu », zei dominee Mike Carson, adjunct-directeur van de Subcommissie van Indiaanse Zaken van de Amerikaanse Conferentie van Katholieke Bisschoppen. “De racistische ideologie staat hierin centraal omdat raciale verdeeldheid niet bestaat in de ogen van Christus.”
Dominee Carson legde zijn verklaring af tijdens een virtuele bijeenkomst van tientallen leden van het Catholic Native Boarding School Accountability and Healing Project (AHP), een groep religieuze ordes, kerkelijke functionarissen en leken die zich bezighoudt met de rol die de kerk speelde in de poging tot culturele genocide van de regering. van de inheemse bevolking van het land.
Van de honderden van dergelijke scholen, tenminste 56 werden gerund of bemand door katholieke zusters.
Carson zag geen rechtvaardiging in de acties van katholieke bisdommen die verantwoordelijk waren voor wat neerkwam op de deprogrammering van onschuldige kinderen, ongeacht de bedoeling. « Toen we eenmaal zagen hoe kinderen uit hun huizen werden ontvoerd, hadden we nee moeten zeggen », zei hij. « Eenmaal [reports of abuse] opgedoken, scholen hadden moeten worden gesloten en onderzocht. Maar dat waren ze niet. Toen, net als nu, zien we Christus als buiten culturen. Dus toen de federale regering zei dat er alleen Engels gesproken mocht worden, hadden we nee moeten zeggen.”
Nu de feiten bekend zijn, zegt Carson, de contactpersoon van de Amerikaanse bisschoppenconferentie voor de AHP, dat de kerk die feiten moet aanpakken. “De waarheid doet niemand pijn. We moeten de waarheid boven tafel krijgen’, zei hij. « Het vermijden van de waarheid is zeer destructief voor iedereen, ook voor de katholieke kerk. »
AHP-stuurgroeplid, zuster Sue Torgerson, erkende dat de rol die de kerk speelde in de krachtige vernietiging van de inheemse identiteit door het opleggen van de Europese cultuur niet algemeen bekend is in de bredere kerk. « Als we mensen kunnen bereiken die in parochies en bisdommen dienen, kunnen we een deel van deze informatie naar buiten brengen », zei ze.
Dominee Carson zei dat de feiten van dat donkere hoofdstuk in de katholieke en Amerikaanse geschiedenis verspreid moeten worden als er ooit genezing zal zijn.
« We doen dit omdat we op Christus gericht zijn, » zei hij. « En dat betekent dat we grip krijgen op de slechte dingen die we hebben gedaan en verder gaan. »
