« The 21 » is niet alleen een film; Het is een onwrikbaar bewijs van de veerkracht van de menselijke geest, de kracht van geloof in het licht van onvoorstelbaar lijden en de blijvende erfenis van moed. Dit aangrijpende maar diepgaande ontroerende verslag van de 21 christelijke migrerende werknemers die door ISIS op een Libisch strand in 2015 op een Libisch strand zijn vermoord, dient als een historisch record en een diep persoonlijk eerbetoon aan degenen die hun leven gaven voor hun overtuigingen.
De brutaliteit van extremisme
In het begin van de 21e eeuw begon ISIS aan een campagne van terreur in Noord -Afrika, die iedereen die ze als onwaardig waren, op zoek naar het bestaan van het bestaan, met name christenen. Een van hun meest kwetsbare doelen waren Egyptische Koptische christenen, van wie velen in Egypte economische tegenspoed waren ontvlucht om onuitsprekelijk geweld in het buitenland tegen te komen. In december 2014 werden zeven Koptische Egyptenaren gevangen genomen terwijl ze probeerden terug te keren naar huis. Slechts enkele dagen later werden er nog 13 in beslag genomen tijdens een inval op hun wooncomplex.
Naast hen was Matthew, een Ghanese christen wiens opname onder de gevangenen een van de bepalende momenten van het verhaal zou worden. Toen hij vanwege zijn nationaliteit vrijlating werd aangeboden, weigerde Matthew en verklaarde dat hij dezelfde God deelde als de anderen. Zijn beslissing verhoogde de groep van 20 naar 21 – een symbolisch aantal doordrenkt met spirituele betekenis.
Marteling en triomf
Wekenlang onderworpen de ontvoerders deze mannen aan psychologische en fysieke kwelling, in de hoop hun vastberadenheid te doorbreken. Ze werden gedwongen tot slopende arbeid, haalden zware zakken nat zand onder verzengende zonnen, geslagen toen ze wankelden en onthouden van slaap. Maar ondanks de brutaliteit werd hun geloof alleen maar verdiept. Op een nacht, terwijl ze samen bad samen – « Heer, hebben genade » – vond een buitengewone gebeurtenis plaats: de grond schudde gewelddadig en viel angst in de harten van hun ontvoerders. Of deze seismische tremor goddelijke interventie was of louter toeval blijft open voor interpretatie, maar de impact ervan was niet te ontkennen – het onderstreepte de standvastigheid van de overtuigingen van de gevangenen.
Nog meer huiveringwekkende waren meldingen van vreemde verschijningen die door ISIS -jagers langs het strand werden gezien waar de executies werden gefilmd. Figuren verhuld in zwart, zwaaiende zwaarden, leken tussen de veroordeelden te lopen. Anderen reden paarden, die beelden oproepen die doen denken aan bijbelse profetie. Deze fenomenen maakten de beulen los en versnellen hun plannen om de moorden uit te voeren voordat er iets veel erger is.
Laatste momenten van moed
Op 15 februari 2015 heeft Isis een video van vijf minuten uitgebracht met de brutale onthoofding van de 21 Christenen. Elke man stond met stille waardigheid onder de dood en bidde gebeden tot God tot hun laatste adem. Hun moordenaars hoopten terreur bij te brengen, maar in plaats daarvan creëerden ze martelaren wiens namen nu door de geschiedenis heen weerspiegelen. Geen van de slachtoffers aarzelde, zelfs wanneer ze kansen kregen om afstand te doen van hun geloof in ruil voor vrijheid. Hun weigering staat als een krachtige berisping voor extremisme, een herinnering dat ware kracht niet in geweld ligt maar in overtuiging.
Erkenning op het wereldfase
Het is vermeldenswaard De 21 in zijn geanimeerde vorm, is erkend vanwege zijn artistieke en emotionele diepte. De film was Op de shortlist voor de geanimeerde korte filmcategorie bij de 97e Academy Awards naast enkele van ‘s werelds meest uitzonderlijke werken in animatie. Deze erkenning benadrukt niet alleen de film‘S Technical Excellence maar ook het vermogen om diepgaande thema’s van geloof, opoffering en de mensheid over te brengen op een manier die universeel resoneert.
Geleerde lessen
« De 21 » daagt ons uit om na te denken over wat het betekent om vast te staan in onze waarden, zelfs als dit met grote persoonlijke kosten komt. Het dwingt ons om de donkerste aspecten van de mensheid te confronteren, terwijl het tegelijkertijd het licht dat binnen de sombere omstandigheden blijft bestaan, het licht verlichten. In de kern gaat dit verhaal over eenheid – niet alleen onder de 21 mannen zelf, maar ook onder alle mensen die verdeeldheid afwijzen en compassie omarmen.
Matthew’s keuze om lid te worden van de Koptische christenen is een voorbeeld van dit thema van solidariteit. Door zichzelf een van hen te verklaren, overstijgde hij de nationale grenzen en toonde aan dat geloof individuen kan verenigen in culturen en achtergronden. Zijn daad van onbaatzuchtigheid herinnert ons eraan dat we allemaal verbonden zijn, gebonden door gedeelde hoop, angsten en ambities.
« The 21 » is een spookachtig maar hoopvol verhaal dat onze aandacht vereist. Door zijn rauwe weergave van lijden en opoffering nodigt het kijkers uit om te worstelen met vragen van identiteit, moraliteit en doel. Hoewel de afgebeelde gebeurtenissen onmiskenbaar tragisch zijn, dienen ze ook als een oproep tot actie – een herinnering dat de strijd tegen intolerantie waakzaamheid, empathie en moed vereist. Terwijl we ons de 21 mannen herinneren die op die noodlottige dag zijn omgekomen, laten we hun geheugen eren door ernaar te streven om een wereld te creëren waar dergelijke wreedheden nooit meer plaatsvinden. Hun dood was misschien zinloos, maar hun nalatenschap blijft bestaan als een baken van hoop en veerkracht in een vaak donkere wereld.
Oorspronkelijk gepubliceerd in The European Times.
