Op 9 februari gaven de M23 -jagers Tumusifu, hun zes kinderen en alle andere bewoners van het Bulengo -verplaatsingskamp slechts 72 uur om te vertrekken. Voor de tweede keer zouden ze in een paar weken hun bezittingen moeten verzamelen en vluchten.
In januari behoorden ze tot de honderdduizenden die toevlucht zochten naar de gevechten toen rubber naar M23 viel, maar Bulengo is niet langer veilig. Terugkeren naar de stadsregio kan de enige optie zijn, maar het is vol met gevaar.
Een man ontmantelt zijn toevlucht in een kamp voordat hij naar een veiligere plek gaat.
« We zijn bang om naar huis terug te keren, » zei Tumusifu, moeder van zes kinderen, tegen UNU -werknemers op dat moment. “Er zijn nog steeds gevechten in onze woonplaats. We hebben honger en we hebben geen geld om onszelf te helpen. We wachten naast de weg omdat we niet weten waar we heen moeten.
Sindsdien is de crisis blijven toenemen. Na rubber namen M23 -jagers Bukavu over, de tweede grootste stad in de oostelijke Rd, en andere belangrijke steden, en duizenden zijn ontheemd.
Deze onzekerheid strekt zich uit tot het rubber zelf, waar er meldingen zijn geweest van misdaden en gericht geweld, inclusief invasies en ontvoeringen van huisvesting. De VN -vredesonderhoudsmissie voor de RDC, Monusco, beschreef de veiligheidssituatie in gebieden in beslag genomen door M23 -rebellen als ‘onstabiel en zeer onvoorspelbaar’.
‘Sommige kinderen verhongeren’
Ondanks de gevaren, en zonder enige andere plaats, keerden Tumusifu en zijn familie terug naar hun geboortestad bij rubber. De voorwaarden zijn uiterst precair. « Eten is op dit moment onze grootste behoefte », zegt ze. ‘Sommige kinderen verhongeren. Er zijn geen medicijnen omdat klinieken worden gesloten «.
Zoals veel mensen die in Bulengo zijn ontheemd, vertrok Francine naar de veiligheid van zijn gezin.
Toen Francine het verplaatsingskamp ontvluchtte waarin ze in de buurt van rubber woonde, scheidde ze zich van haar man. Ze vluchtte in één richting met vijf van haar kinderen, terwijl haar man met de zesde zoon van het paar in een andere rende.
« We hebben elkaar sindsdien niet meer gezien, » zei hij. “Ik verwijs momenteel naar een school en ons leven is nog uitdagender dan in de kampen. Het moeilijkste voor ons is voedseltekort en gebrek aan water. We hebben geen toegang tot een gezondheidscentrum «.
Nadat twee van WFP WFP -WEDE’s in rubber werden geplunderd, werd 70 procent van de daar opgeslagen voedsel genomen, ongeveer 9.000 ton ton werden genomen, waardoor het World Food Program ernstig werd beperkt, het vermogen van de PMA om de bevolking te ondersteunen.
In het hele land heeft plunderingen de humanitaire operaties ernstig onderbroken, waardoor meer dan 450.000 mensen zonder toevlucht, voedsel of water hebben achtergelaten.
« De ontheemde mensen hebben zes weken geen hulp ontvangen », zegt Shelley Thakral, PMA -woordvoerder in de RDC. « Het is essentieel om voedsel mee te nemen: mensen raken op. »
De markten storten onder spanning in. Uit een recent PMA -onderzoek bleek dat maïsmeel, een van de basisproducten van de regio, met een prijs met bijna 70 procent is gestegen, met acute stijgingen ook waargenomen voor zout- en pindaolie.
Een infistaal vliegtuig landt op Bunia Airport in het oosten van Congo. (archief)
Een andere kritische factor is transport. De rubberen luchthaven is al meer dan twee weken gesloten, waardoor een essentiële humanitaire bevoorradingsroute wordt gesneden, en de VN -humanitaire luchtdienst (UNHAS) wordt beheerd door PMA, wordt geconfronteerd haal $ 33,1 miljoen op om vliegtuigen in de lucht te houden.
Vrouwen en meisjes aan de frontlinie
Naarmate de omstandigheden erger worden, lopen vrouwen en meisjes een groter risico op seksueel geweld en uitbuiting. Velen worden aangevallen tijdens het zoeken naar brandhout, en in extreme gevallen nemen sommigen hun toevlucht tot het leveren van seksuele diensten om hun families te voeden. Huishuizen voor vrouwen zijn bijzonder kwetsbaar.
De PMA blijft rubbervoedingshulp bieden.
« Voedsel in handen van vrouwen leggen en kansen bieden voor middelen van bestaan is de sleutel tot het beteugelen van geweld aan vrouwen en meisjes, » zei mevrouw Thakral, eraan toevoegend dat de WFP van plan is om 57 ton voedsel te distribueren om 11.000 zwangere of borstvoeding te ondersteunen, kinderen en vrouwen met borstvoeding het risico op ernstige ondervoeding.
Te midden van alle moeilijkheden, zijn de dromen van mensen om terug te keren naar de huizen die ze hadden voordat ze gedwongen werden om in reiskampen te wonen intact.
« We zullen geen leven van verplaatsing kiezen voor de vrede van ons thuisland, » zei Tumusifu. « Zelfs als we alles hebben verloren, inclusief onze boerderijen en ons vee, hebben we de vaardigheden om opnieuw op te starten. »
Achternamen in dit verhaal worden om beschermingsredenen weggelaten
