Oekraïne, een goddelijke liturgie in Sint-Pieter ter gelegenheid van de 400 jaar martelaarschap van Sint-Josaphat europahoy.news

Svitlana Dukhovych – Vaticaanstad

Op 12 november 1623 stierf de heilige Josaphat Kuncewycz als martelaar, in 1877 heilig verklaard als de eerste vertegenwoordiger van een oosterse kerk in gemeenschap met Rome. Zijn stoffelijk overschot rust onder het altaar van Sint Basilius de Grote in de Sint-Pietersbasiliek, waar op zondag 12 november de Goddelijke Liturgie wordt gevierd ter gelegenheid van de 400ste verjaardag van zijn martelaarschap. De viering zal worden voorgezeten door het hoofd van de Oekraïense Grieks-Katholieke Kerk, majooraartsbisschop Sviatoslav Shevchuk, en gevierd door de metropolitaanse aartsbisschop van Vilnius, Gintaras Grušas, voorzitter van de Raad van Bisschoppenconferenties van Europa (LMOE). Pater Robert Lisseiko, OSBM, algemene overste van de Basiliaanse Orde van Sint Josaphat, vertelt in het interview met Vatican Radio – Vatican News hoe de stichter ervan het concept van eenheid in praktijk bracht, waarvoor hij zijn leven gaf, welke rol het voor hem heeft gespeeld. Orde in de opbouw van het sociale en religieuze weefsel van de Oekraïense samenleving en welke leer van Sint Josaphat de Oekraïense gelovigen vandaag de dag kan helpen de tragedie van de oorlog het hoofd te bieden.

Zondag wordt in de Sint-Pietersbasiliek de Goddelijke Liturgie gevierd, gewijd aan de 400ste verjaardag van het martelaarschap van Sint Josaphat Kuncewycz, bekend als de ‘martelaar van de eenheid’. Kunt u ons uitleggen waarom dit zo is gedefinieerd?

De heilige Josaphat is een heilige uit de periode waarin de metropool Kiev, na de Unie van Brest (1595-1596), overging van de jurisdictie van het patriarchaat van Constantinopel naar de jurisdictie van de paus, en zo eenheid vond met de paus van Rome. Vroegchristelijke Kerk. Als Basiliaanse monnik, als priester en vervolgens als bisschop heeft de heilige Josaphat altijd geprobeerd de mensen die hem waren toevertrouwd tot eenheid te brengen – vooral met Christus. Soms wordt zijn figuur gezien als iemand die de orthodoxen tot het katholieke geloof probeerde te bekeren, maar als we naar zijn leven kijken, was zijn houding heel anders. Ten eerste zocht hij als monnik die het Klooster van de Heilige Drie-eenheid in Vilnius binnenging, persoonlijke eenheid met Christus door middel van persoonlijk en liturgisch gebed en diepgaande ascese. Josafat ging een klooster binnen dat zowel materieel als geestelijk in puin lag, waar bijna niemand was en het kloosterleven achteruit was gegaan. In plaats daarvan slaagde hij er door het voorbeeld dat hij aan anderen gaf in een paar jaar tijd in om veel jonge mensen naar het kloosterleven te lokken. Later bracht hij zoveel menselijke zielen tot eenheid met Christus, omdat hij een groot biechtvader was die het woord van Christus, het Evangelie, predikte en bekering en boetedoening aanriep. Vooral om deze reden is Josaphat een apostel en martelaar van de eenheid, omdat zijn daden met een boos oog werden bekeken door degenen wier woord waarschijnlijk de ziel had geraakt. bewustzijn. Zij waren degenen die het woord der waarheid van Sint Josaphat niet wilden horen; woede was de oorzaak van martelaarschap.

Welke rol heeft uw Orde, gesticht door de heilige, gespeeld in de opbouw van het religieuze en sociale weefsel van Oekraïne in deze 400 jaar?

Onze orde sinds het begin van de 20e eeuw was de enige kloosterorde van wat we vandaag de dag kennen als de Oekraïense Grieks-Katholieke Kerk. Als enige vernieuwde kloosterorde, gesticht door Sint Josaphat en metropoliet Josyf Veljamyn Rutskyj, was het de kracht die de ontwikkeling van de metropool Kiev in eenheid met de paus voortzette. Door de jaren heen wijdde hij zich niet alleen aan het prediken van het Evangelie, maar ook aan het onderwijzen van mensen: we hadden veel scholen waar de ‘gezonde’ klasse van de samenleving groeide. We hebben drukpersen gehad (de bekendste staat in Pochaiv), waar niet alleen kerkelijke en liturgische boeken, maar ook populaire boeken in de volkstaal zijn gedrukt. Dit hielp de groei van de samenleving omdat mensen die konden lezen toegang kregen tot verschillende kennisbronnen en intern vrijer werden.

Terwijl de 400ste verjaardag van het martelaarschap van de heilige Josaphat Kuncewycz wordt gevierd, beleeft Oekraïne een van de moeilijkste periodes in zijn geschiedenis als gevolg van oorlog. Welke lessen kunnen we trekken uit het leven van deze heilige om de huidige tragedie het hoofd te bieden?

De heilige werd vermoord door een woedende menigte die zijn idee van eenheid niet accepteerde. Wat kun je in deze context zeggen over tolerantie tussen vertegenwoordigers van verschillende geloofsovertuigingen en religies? Wat zou het eerlijke criterium moeten zijn voor het verdedigen van de eigen identiteit, in dit geval religieus? Waar moeten we op letten dat we bij het verdedigen van onze identiteit niet de grens van onrechtvaardigheid overschrijden?

Ik geloof dat tolerantie in de evangelische context de houding is van respect voor de mening van iemand anders die anders is dan de onze. We respecteren het feit dat ieder zijn grenzen heeft en dat het tijd kost om de waarheid te bereiken, om de boodschap van Christus te begrijpen. Om zoveel waarheden die Christus heeft gepredikt te begrijpen, kost het tijd; Het is een voortdurende groei, een voortdurende meditatie over het Woord van God. Dit is tolerantie: de grenzen van verschillende mensen tolereren, zelfs die van jezelf, wetende dat je wilt groeien. Tegelijkertijd moeten we eerlijk zijn: als we in de interreligieuze dialoog bepaalde kwesties kunnen bespreken, moeten we dat altijd doen om de waarheid van God te zoeken, niet alleen om een ​​mening te laten zegevieren, maar om te ontdekken wat ons helpt in eenheid te leven, in de inclusieve wederkerige liefde, die ook in staat is afstand te doen van bepaalde dingen. Zonder afstand te doen is het inderdaad niet mogelijk om eenheid en christelijke liefde te bereiken onder broeders van andere religies. Daarom betekent tolerant zijn altijd het zoeken naar de waarheid van God, die ons als broeders en zusters heeft geschapen.