De leden van het Europees Parlement hebben donderdag een nieuwe vrijwillige norm aangenomen voor het gebruik van een ‘European Green Bond’-label, de eerste in zijn soort ter wereld.
De verordening, aangenomen met 418 stemmen voor, 79 tegen en 72 onthoudingen, stelt uniforme normen vast voor emittenten die de naam ‘Europese groene obligatie’ of ‘EuGB’ willen gebruiken voor de marketing van hun obligaties.
De normen zullen investeerders in staat stellen hun geld met meer vertrouwen te besteden aan duurzamere technologieën en bedrijven. Het geeft het bedrijf dat de obligatie uitgeeft ook meer zekerheid dat de obligatie geschikt zal zijn voor beleggers die groene obligaties aan hun portefeuille willen toevoegen. Dit zal de belangstelling voor dit soort financiële producten vergroten en de transitie van de EU naar klimaatneutraliteit ondersteunen.
De normen komen overeen met die van de EU taxonomie raamwerk waarin economische activiteiten worden gedefinieerd die de EU als ecologisch duurzaam beschouwt.
Transparantie
Alle bedrijven die ervoor kiezen om de normen en dus ook het EuGB-label over te nemen bij het op de markt brengen van een groene obligatie, zullen verplicht worden om uitgebreide informatie openbaar te maken over de manier waarop de opbrengsten van de obligatie zullen worden gebruikt. Ze zouden ook moeten laten zien hoe deze investeringen passen in de transitieplannen van het bedrijf als geheel. De norm verplicht bedrijven daarom tot een algemene groene transitie.
De reclame-eisen, vastgelegd in zogenaamde « modelformaten », kunnen ook worden gebruikt door obligatie-uitgevende bedrijven die nog niet aan alle strenge EuGB-normen kunnen voldoen, maar toch hun groene ambities willen signaleren.
Externe recensenten
De verordening stelt een registratiesysteem en een monitoringkader in voor externe beoordelaars van Europese groene obligaties – de onafhankelijke entiteiten die verantwoordelijk zijn voor het beoordelen of aan de normen wordt voldaan. Het bepaalt ook dat eventuele feitelijke of potentiële belangenconflicten waarmee externe beoordelaars te maken kunnen krijgen, op de juiste manier worden geïdentificeerd, geëlimineerd of beheerd, en op een transparante manier openbaar worden gemaakt.
Flexibiliteit
Totdat het taxonomieraamwerk volledig operationeel is, moeten emittenten van een Europese groene obligatie ervoor zorgen dat ten minste 85% van de door de obligatie opgehaalde middelen wordt toegewezen aan economische activiteiten die voldoen aan de EU-taxonomieverordening. De resterende 15% kan worden toegewezen aan andere economische activiteiten, op voorwaarde dat de uitgevende instelling voldoet aan de vereisten om duidelijk uit te leggen waar deze investering naartoe zal gaan.
Citaat
Rapporteur Paul Tang (S&D, NL) zei: “Bedrijven willen de groene transitie ondernemen. En Europese groene obligaties bieden hen het beste instrument tot nu toe om deze verandering te helpen financieren. Het biedt een transparant en betrouwbaar hulpmiddel om het transitieplan van een bedrijf te beheren.
De stemming van vandaag is het eerste schot in de arm voor bedrijven om serieus aan de slag te gaan met de uitgifte van groene obligaties. Beleggers willen graag beleggen in Europese groene obligaties en vanaf vandaag kunnen bedrijven beginnen met de ontwikkeling ervan. Europese groene obligaties kunnen zo stimuleren Europade transitie naar een duurzame economie.
Achtergrond
De markt voor groene obligaties is sinds 2007 exponentieel gegroeid, waarbij de jaarlijkse uitgifte van groene obligaties in 2021 voor het eerst de grens van $500 miljard overschreed, een stijging van 75% ten opzichte van 2020. Europa is de meest productieve emissieregiomet 51% van het mondiale volume aan groene obligaties in 2020. Groene obligaties vertegenwoordigen ongeveer 3 tot 3,5% van alle uitgiften van obligaties.
Reageer op de zorgen van burgers
Met de goedkeuring van deze wetgeving reageert het Parlement op de eisen van burgers die in de EU worden gesteld conclusies van de Conferentie over de Toekomst van Europamet name in de voorstellen 3(9), 11(1) en 11(8).
Oorspronkelijk gepubliceerd in The European Times.
