Van 29 mei tot 2 juni bereikten 175 landen overeenstemming over een internationaal verdrag ter bestrijding van plasticvervuiling.
Spreken tijdens de opening op maandag verklaarde UNEP-chef Inger Andersen ronduit dat “we kunnen ons niet recyclen uit deze puinhoop”, eraan toevoegend dat “alleen eliminatie, vermindering, een volledige levenscyclusbenadering, transparantie en een rechtvaardige transitie tot succes kunnen leiden.”
En in zijn inleidende toespraak beschreef Emmanuel Macron plasticvervuiling als « een tijdbom »: « Vandaag winnen we fossiele brandstoffen om plastic te produceren, dat we vervolgens verbranden. Dit is ecologische onzin.
Na vijf dagen moeizaam onderhandelen wordt in november een eerste versie besproken tijdens een bijeenkomst in Nairobi (Kenia), met het oog op een definitief verdrag eind 2024.
Tijdens de laatste vergadering, geleid door Frankrijk en Brazilië, werd de voorgestelde resolutie aangenomen in plenaire vergadering om Unesco hoofdkwartier in Parijs op vrijdagavond.
Volgens de tekst « verzoekt het Internationaal Onderhandelingscomité (INC) zijn voorzitter om, met de hulp van het secretariaat, een ontwerp voor te bereiden van de eerste versie van het juridisch bindende internationale verdrag ».
De onderhandelaars, die sinds maandag bijeen waren, konden woensdagavond pas tot de kern van de zaak komen, na twee dagen blokkeren door Saoedi-Arabië en verschillende Golfstaten, Rusland, China, Brazilië en India. Deze blokkade hield verband met de vraag of al dan niet een tweederde meerderheid van stemmen moest worden aangenomen, in geval van eensgezindheid tijdens de toekomstige behandeling van een ontwerpverdrag. In een verklaring van vijf regels waarin de verschillen werden erkend, werd het onderwerp uitgesteld.
Uit de gesprekken kwamen tegenstrijdige benaderingen naar voren: enerzijds de voorstanders van een ambitieus akkoord, die plastic willen aanpakken van productie tot verwijdering. Deze laatste, geleid door Noorwegen en Rwanda en inclusief de Europese Unie en Japan, wedden op bindende doelstellingen voor het verminderen van de plasticproductie en op het verbieden van de meest problematische toepassingen (inclusief kunststoffen voor eenmalig gebruik). Aan de andere kant concentreert een groep landen die grote olie- en plasticproducenten zijn zich op het probleem van afval en pleiten ze voor recycling of andere technologische oplossingen om het probleem te verlichten. Deze landen, waaronder China en de Verenigde Staten, dringen aan op een minder restrictieve tekst.
Volgens de Franse krant Mediapart probeerden 190 lobbyisten de vooruitgang af te remmen. Ze verdedigden de belangen van wereldreuzen als Nestlé, Lego, Exxon Mobil en Coca-Cola, en Franse bedrijven als Carrefour, Michelin, Danone en Total Energies.
Evenals hun vertegenwoordigers, met name de European Plastics Europa vereniging, achter ogenschijnlijk groene structuren zoals de Alliance to End Plastic Waste NGO (opgericht door de olie-industrie) waren goed vertegenwoordigd op Unesco. Maar alle professionele, wetenschappelijke en associatieve waarnemers die massaal waren uitgerukt, konden wegens plaatsgebrek niet elke dag binnenkomen.
Wist je dat?
Meer dan 400 miljoen ton plastic wordt elk jaar wereldwijd geproduceerd, waarvan de helft is ontworpen om slechts één keer te worden gebruikt. Daarvan wordt minder dan 10 procent gerecycled.
Een geschatte 19-23 miljoen ton komen jaarlijks in meren, rivieren en zeeën terecht. Dat is ongeveer het gewicht van 2.200 Eiffeltorens bij elkaar.
Jaarlijks stroomt zo’n 11 miljoen ton plastic afval de oceanen in. Dit kan tegen 2040 verdrievoudigen en meer dan 800 zee- en kustsoorten worden door deze vervuiling getroffen door inslikken, verstrikking en andere gevaren.
Microplastics – kleine plastic deeltjes met een diameter tot 5 mm – vinden hun weg naar voedsel, water en lucht. Geschat wordt dat elke persoon op de planeet meer dan 50.000 plastic deeltjes per jaar consumeert, wat overeenkomt met een creditcard – en nog veel meer als we kijken naar inademing.
Weggegooid of verbrand plastic voor eenmalig gebruik schaadt de menselijke gezondheid en de biodiversiteit en vervuilt alles ecosysteem van bergtoppen tot de oceaanbodem.
Oorspronkelijk gepubliceerd in The European Times.
