<
div>
Diplodocus was een geslacht van diplodocide sauropod-dinosaurussen, waarvan de fossielen voor het eerst werden ontdekt in 1877 door SW Williston.
Diplodocids – grote herbivore dinosaurussen met lange nekken en staarten – waren mogelijk in staat om hun staarten als bullwhips te bewegen met snelheden tot 33 meter per seconde (108 voet per seconde) of meer dan 100 kilometer per uur (70 mijl per uur). Dit is volgens een modelstudie die vandaag (8 december) in het tijdschrift is gepubliceerd <span class= »glossaryLink » aria-describedby= »tt » data-cmtooltip= »
Wetenschappelijke rapporten
Scientific Reports, opgericht in 2011, is een collegiaal getoetst open-access wetenschappelijk megatijdschrift, uitgegeven door Nature Portfolio, dat alle gebieden van de natuurwetenschappen bestrijkt. In september 2016 werd het qua aantal artikelen het grootste tijdschrift ter wereld, waarmee het PLOS ONE inhaalde.
” data-gt-translate-attributen=”[{“attribute”:”data-cmtooltip”, “format”:”html”}]”>Wetenschappelijke rapporten.
Deze bevindingen zijn echter in tegenspraak met die van een eerdere studie, waarin werd voorgesteld dat een hypothetische structuur die aan het uiteinde van een diplodocide staart is bevestigd – vergelijkbaar met een plukje aan het uiteinde van een bullwhip – sneller zou kunnen bewegen dan de geluidssnelheid (340 meter per seconde). of 1100 voet per seconde) en creëer een kleine supersonische knal.
Diplodocids, of leden van de familie Diplodocidae, zijn een groep sauropoddinosaurussen. De familie omvat enkele van de langste wezens die ooit op aarde hebben rondgelopen, waaronder Diplodocus en Supersaurus, waarvan sommige een lengte hebben bereikt van wel 42 meter (138 ft).
Simone Conti en collega’s simuleerden diplodocide staartbewegingen met behulp van een model gebaseerd op vijf gefossiliseerde diplodocide exemplaren. De modelstaart is meer dan 12 meter (39 voet) lang, weegt 1.446 kilogram (3.188 pond) en bestaat uit 82 cilinders – die wervels voorstellen – die zijn bevestigd aan een onbeweegbare heupbotbasis. Wanneer de staartbasis in een boog beweegt, genereert het een zweepachtige beweging met een maximale snelheid van 33 meter per seconde (108 voet per seconde) – meer dan tien keer langzamer dan de geluidssnelheid in standaard lucht en te langzaam om te creëren een supersonische knal.
De auteurs testten of hun modelstaart bestand zou zijn tegen de stress van snel genoeg bewegen om een supersonische knal te creëren. Ze ontdekten dat de dunne zweepachtige staart niet kon bewegen met een maximale snelheid van 340 meter per seconde (1100 voet per seconde) zonder te breken.
De auteurs beoordeelden vervolgens of het toevoegen van drie verschillende hypothetische structuren van een meter lang – die het uiteinde van een bullwhip nabootsen – aan het uiteinde van de modelstaart het mogelijk zou kunnen maken om met de snelheid van het geluid te reizen zonder te scheuren. De eerste structuur bestond uit drie segmenten gemaakt van huid en keratine, de tweede bestond uit gevlochten keratinefilamenten en de derde had een vlegelachtige structuur bestaande uit zachte weefsels.
Geen van de constructies was bestand tegen de stress van bewegen met 340 meter per seconde (1100 voet per seconde) zonder dat de staart brak.
Samen geven de bevindingen aan dat diplodocide staarten mogelijk niet snel genoeg konden bewegen om een kleine supersonische knal te creëren. De auteurs speculeren echter dat diplodociden hun staarten mogelijk nog steeds snel genoeg konden bewegen om ze te gebruiken als verdedigingswapens of voor gevechten met andere diplodociden.
Referentie: « Multibody-analyse en sterkte van zacht weefsel weerleggen supersonische dinosaurusstaart » 8 december 2022, Wetenschappelijke rapporten.
DOI: 10.1038/s41598-022-21633-2
