Verbeterde zenuwtransmissie waargenomen bij oudere volwassenen die actief bleven.
Wanneer ouderen actief blijven, hebben hun hersenen meer een soort eiwitten die de verbindingen tussen neuronen verbeteren om een gezonde cognitie te behouden, zo blijkt uit een studie van UC San Francisco.
Dit beschermende effect werd zelfs gevonden bij mensen van wie de hersenen bij autopsie doorzeefd waren met toxische eiwitten die verband houden met de ziekte van Alzheimer en andere neurodegeneratieve ziekten.
« Ons werk is het eerste dat menselijke gegevens gebruikt om aan te tonen dat synaptische eiwitregulatie gerelateerd is aan fysieke activiteit en de gunstige cognitieve resultaten die we zien kan stimuleren », zegt Kaitlin Casaletto, PhD, een assistent-professor neurologie en hoofdauteur van de studie, die verschijnt in de uitgave van 7 januari 2022 van Alzheimer en dementie: het tijdschrift van de Alzheimer’s Association.
De gunstige effecten van fysieke activiteit op de cognitie zijn aangetoond bij muizen, maar bij mensen was het veel moeilijker aan te tonen.
Casaletto, een neuropsycholoog en lid van het Weill Institute for Neurosciences, werkte samen met William Honer, MD, een professor in de psychiatrie aan de University of British Columbia en senior auteur van de studie, om gebruik te maken van gegevens van het Memory and Aging Project aan de Rush University in Chicago. Dat project volgde de fysieke activiteit op latere leeftijd van oudere deelnemers, die er ook mee instemden hun hersenen te doneren als ze stierven.
« Het handhaven van de integriteit van deze verbindingen tussen neuronen kan van vitaal belang zijn om dementie af te weren, aangezien de synaps echt de plaats is waar cognitie plaatsvindt, » zei Casaletto. « Fysieke activiteit – een direct beschikbaar hulpmiddel – kan deze synaptische werking helpen stimuleren. »
Meer eiwitten betekenen betere zenuwsignalen
Honer en Casaletto ontdekten dat oudere mensen die actief bleven hogere niveaus van eiwitten hadden die de uitwisseling van informatie tussen neuronen vergemakkelijken. Dit resultaat kwam overeen met de eerdere bevinding van Honer dat mensen die meer van deze eiwitten in hun hersenen hadden toen ze stierven, beter in staat waren om hun cognitie op latere leeftijd te behouden.
Tot hun verbazing, zei Honer, ontdekten de onderzoekers dat de effecten verder reiken dan de hippocampus, de geheugenplaats van de hersenen, en andere hersengebieden omvatten die verband houden met cognitieve functies.
« Het kan zijn dat fysieke activiteit een wereldwijd ondersteunend effect heeft en een gezonde functie van eiwitten ondersteunt en stimuleert die synaptische transmissie door de hersenen vergemakkelijken, » zei Honer.
Synapsen beschermen hersenen die tekenen van dementie vertonen
De hersenen van de meeste oudere volwassenen hopen amyloïde en tau op, toxische eiwitten die kenmerkend zijn voor de ziekte van Alzheimer. Veel wetenschappers geloven dat amyloïde zich eerst ophoopt en daarna tau, waardoor synapsen en neuronen uit elkaar vallen.
Casaletto eerder gevonden die synaptische integriteit, gemeten in het ruggenmergvocht van levende volwassenen of het hersenweefsel van autopsievolwassenen, leek de relatie tussen amyloïde en tau, en tussen tau en neurodegeneratie te temperen.
« Bij oudere volwassenen met hogere niveaus van de eiwitten die geassocieerd zijn met synaptische integriteit, lijkt deze cascade van neurotoxiciteit die tot de ziekte van Alzheimer leidt, te zijn verzwakt, » zei ze. « Tezamen tonen deze twee onderzoeken het potentiële belang aan van het behoud van synaptische gezondheid om de hersenen te ondersteunen tegen de ziekte van Alzheimer. »
Lees verder:
Referentie: « Lichaamsactiviteit op latere leeftijd heeft betrekking op synaptische integriteitsmarkers van hersenweefsel bij oudere volwassenen » door Kaitlin Casaletto PhD, Alfredo Ramos-Miguel PhD, Anna VandeBunte BA, Molly Memel PhD, Aron Buchman MD, David Bennett MD en William Honer MD, 7 januari 2022, Alzheimer en dementie: het tijdschrift van de Alzheimer’s Association.
DOI: 10.1002/alz.12530
Andere auteurs van het onderzoek zijn onder meer Anna VandeBunte van UCSF. Voor andere auteurs, zie de studie.
Dit werk werd ondersteund door NIH-subsidies R01AG17917, K23AG058752, R01AG072475 en UCSF ADRC P30AG062422, evenals de Alzheimer’s Association AARG-20-683875.
