In een mensenleven heeft de bevolking van Oekraïne oorlog doorstaan (5-7 miljoen verloren in WO II), nucleaire ramp (Tsjernobyl 1986) en onenigheid onder de bevolking.
De aanval van februari door de Russische Federatie onder leiding van Vladimir Poetin, de leider van de op twee na grootste militaire macht ter wereld, opent een nieuw hoofdstuk in de strijd van Oekraïne om vrij te blijven.
In juli sprak de regering Biden bot en krachtig beschuldigde de Russische regering van antisemitisme en van het hardvochtig gebruiken van joods lijden voor zijn eigen doeleinden door zijn beweringen dat de oorlog tegen Oekraïne is een « denazificatie »-operatie.
“Om zijn roofzuchtige doeleinden te dienen, exploiteert het Kremlin het lijden en de opoffering van al degenen die de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt en de Holocaust hebben overleefd”, zegt het ministerie van Buitenlandse Zaken in een dossier dat op 11 juli op zijn website is geplaatst. Het Kremlin doet afbreuk aan kritiek belangrijke wereldwijde inspanningen om antisemitisme te bestrijden en propageert in plaats daarvan een van de meest verraderlijke vormen van antisemitisme, Holocaust-verdraaiing”, vervolgde het dossier.
De claim van « denazificatie » is nauwelijks nieuws, al was het maar door herhaling. Poetin, in een vurige toespraak aan het begin van de invasie, schold tegen een door Oekraïne geregeerd “een bende drugsverslaafden en neonazi’s.” Wat de karakterisering des te aanstootgevender maakt, is dat de president van Oekraïne, Volodymyr Zelensky, zelf joods is. De grootvader van de heer Zelensky vocht samen met zijn drie broers tegen de nazi’s in de Tweede Wereldoorlog. Van de vier heeft alleen de grootvader van Zelensky het overleefd.
De vrijgave van het dossier was getimed voorafgaand aan een informele zitting van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties die Rusland had bijeengeroepen om zijn rechtvaardiging voor denazificatie verder te ondersteunen. Tass, het Russische persbureau, op 7 juli citeerde Dmitry Polyanskyde vice-Russische gezant bij de Verenigde Naties, zei dat de sessie « ons antwoord zal zijn op westerse collega’s, die twijfels uiten over een van de belangrijkste doelen van onze speciale militaire operatie in Oekraïne, namelijk denazificatie, en beweren dat we het probleem overdrijven » .”
Het dossier van het ministerie van Buitenlandse Zaken citeert historici en Holocaust-herdenkingsinstellingen. Het verwijst naar de belachelijke en alom in diskrediet gebrachte bewering van de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov van mei dat “de grootste antisemieten zijn zelf joods.” Het citeert Israëlische functionarissen die de verklaring van Lavrov als nep veroordelen.
Volgens het dossier van het ministerie van Buitenlandse Zaken was een belangrijk doel van de Russische canard-campagne om « de rol van antisemitisme in de nazi-ideologie te bagatelliseren ».
Hoe verwacht meneer Poetin dat zulke schele leugens zelfs maar worden geloofd?
Omdat ze dat al zijn.
Poetin en het Kremlin spelen in op de veelgehoorde leugen dat de echte slachtoffers van de holocaust helemaal niet de joden waren, maar de Russische christenen (en vergis je niet, ‘christen’ heeft in deze context even veel te maken met het christendom als een aanvalsgeweer een plaats van aanbidding aantast). De canard luidt dat een elite wereldwijde kliek van Joden de oorzaak was en blijft van het leed dat Russische christenen wordt aangedaan.
Poetin, als leider van het “Russisch Christelijk Nationalisme”, gebruikt het speelboek van Oost-Europees antisemitisme, die schreeuwt dat het allemaal een joodse samenzwering is die slim woorden als « democratie » en « mensenrechten » gebruikt om het christendom te ondermijnen. Immigranten, zwarten, moslims, joden zijn daarom allemaal bedreigingen voor de ‘zuivere staat’, en een joods staatshoofd is iets dat niet getolereerd mag worden.
Het dossier van het ministerie van Buitenlandse Zaken concludeert door te zeggen dat Rusland de strijd tegen antisemitisme verlamt: “Nu antisemitisme overal ter wereld toeneemt, is het absoluut noodzakelijk dat iedereen deze bijzonder verderfelijke vorm van Russische desinformatie aan de kaak stelt.”
Op dit moment staan de vrijheidslievende mensen van Oekraïne – Jood en niet-Jood – tegenover de Russische tanks en macht met een verve en passie die Poetin niet had verwacht. Hij raakt steeds meer geïsoleerd nu de goedbedoelende naties van de aarde hem de rug toekeren. Zijn verwachte vloedgolf van steun is niet uitgekomen en zal dat ook niet worden. Wezens van de schaduw blijven, als ze niet worden aangemoedigd, in de schaduw.
De mensen van Oekraïne weten uit hun recente geschiedenis hoe duur ze bereid moeten zijn te betalen voor hun vrijheid. Ze hebben de aandacht van de wereld voor de helden die ze zijn, net zoals Poetin en zijn ‘denazificatie’ zijn blijvende minachting hebben verdiend.
